Jest kilka bardzo interesujących rzeczy, które można powiedzieć na temat
podziału Centrum Intelektualnego na pozytywne i negatywne w odniesieniu do
innych centrów, takich jak Centrum Emocjonalne. Na przykład, człowiek może mieć
negatywne myślenie i pozytywne emocje lub wolę wobec czegoś. Albo przeciwnie,
może mieć pozytywne myślenie i negatywne emocje lub wolę. Aby to zilustrować,
warto zastanowić się nad przykładem podanym w Ewangelii:
"Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i
rzekł: „Dziecko, idź i pracuj dzisiaj w winnicy”. Ten odpowiedział:
„Idę, panie!”, lecz nie poszedł. Zwrócił się do drugiego i to samo
powiedział. Ten odparł: „Nie chcę”. Później jednak opamiętał się i poszedł.
Który z tych dwóch spełnił wolę ojca?"
(Mt XXI XXVIII-XXXI)
Osoba, która zbyt mechanicznie potwierdza poprzez Centrum Intelektualne,
powie "tak", ale to należy do jej myśli, a nie do jej woli. Podstawą
woli jest Centrum Emocjonalne. Mówi więc "tak" swoim myśleniem, ale w
końcu "nie" swoim Centrum Emocjonalnym. Albo człowiek ma negatywne
myślenie i pozytywne emocje. Mówi "nie" swoim umysłem, ale jego
uczucie mówi później "tak". Przypowieść lub psychologiczna definicja
może być różnie rozumiana. Niemniej oznacza to, że człowiek nie jest jednym - i
ma dwie różne strony, które niekoniecznie się zgadzają.
Inną rzeczą, którą można powiedzieć, jest to, że jeśli człowiek nie ma
Centrum Magnetycznego (które aprobuje istnienie dwóch rodzajów wpływów w wirze
życia, czyli A i B), może zacząć tylko od negatywnej strony myślenia, gdy tylko
spotka pracę tego rodzaju i tak spędzać cały swój czas w obalaniu. (...) Nasz
aparat intelektualny w swojej formie, podzielony na pozytywny i negatywny, może
dać dowolny wynik w zależności od tego, czy jedna czy druga strona jest
włączona do działania. Może udowodnić lub obalić cokolwiek. To wartościowanie -
Centrum Emocjonalne - ma decydujące znaczenie. Rozpatrywane jako czysta
maszyna, obie strony Centrum Intelektualnego są wzajemnie destrukcyjne. Dlatego
mówi się, że trzeci czynnik jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania
centrum.
niedziela, 24 lutego 2019
piątek, 15 lutego 2019
Podział Centrum Intelektualnego na stronę pozytywną i negatywną
Zaczniemy teraz badać negatywne podziały centrów i ich znaczenie. Aby to zrobić, porozmawiamy dziś o Centrum Intelektualnym, które dzieli się naturalnie na stronę pozytywną i negatywną, a jednocześnie podyskutujemy trochę o tym, czym jest myślenie i co oznacza Praca, jeśli chodzi o uporządkowanie Centrum Intelektualnego we właściwym porządku.
Co jest funkcją negatywnej części Intelektualnego Centrum? W przybliżeniu jego funkcją jest myślenie "na nie", negowanie. Zadaniem pozytywnej części Centrum Intelektualnego jest myślenie "na tak", potwierdzanie. W ten sposób całe centrum może być reprezentowane w ten sposób.
Bez negatywnej części w Centrum Intelektualnym nie sposób byłoby myśleć. Czym jest myślenie? Pierwszą definicją, jaką daje ten system, jest to, że myślenie jest porównywaniem. Myślenie to porównywanie jednej rzeczy z drugą, jednego twierdzenia z innym itd. Ale jeśli człowiek ma tylko afirmację czy słowo "Tak" jako narzędzie do myślenia, porównanie nie będzie możliwe. Porównanie wymaga jakości lub wyboru pomiędzy dwiema rzeczami, z których jedna mówi "tak", a druga "nie". Wszystkie pytania, które zadajemy, zaczynając od tego, dlaczego (w odróżnieniu od tych, które rozpoczynają się od "jak"), oznaczają, że szukamy powodu dla czegoś: i wszystkie rozumowania obejmują porównanie i wybór, czyli przyjęcie i odrzucenie. I nie można byłoby tego wybrać lub odrzucić, gdyby w Centrum Intelektualnym nie było podwójnej mocy, czyli mocy afirmacji i mocy negacji. Dwie części centrum powinny być w stanie pracować razem, podobnie jak pracują dwa ostrza nożyczek, z których jedno działa przeciwko drugiemu. Oznacza to, że człowiek powinien być w stanie zobaczyć, co potwierdza, jak również co neguje, o czymkolwiek myśli, i trzymać je razem, a pomiędzy dwiema przeciwległymi stronami znaleźć drogę dla swoich myśli, ponieważ wszelkie prawdziwe myślenie prowadzi w jakimś kierunku w umyśle (i powinno prowadzić do nowego miejsca w umyśle, a nie ciągle wzdłuż starych ścieżek do starych miejsc, w których się było przedtem, a do których się tak naprawdę docierało, nie myśląc, ale po prostu poprzez zwyczajne skojarzenia). Mówię o prawdziwym myśleniu, które wymaga wysiłku i jest czymś, co ludzie rzadko robią. Jak bez wątpienia słyszeliście, każdemu w tej Pracy zaleca się "ruszać mózgiem" raz dziennie, a to oznacza, że należy podjąć prawdziwy wysiłek, aby myśleć. To, co zwykle nazywamy myśleniem, stanowi jedynie automatyczny przepływ skojarzeń, przelot niejasnych idei, wspomnień i zwrotów , przerwany sporadycznym lekkim wysiłkiem, aby przypomnieć sobie coś takiego jak to, co mamy do kupienia lub dokąd musimy dziś iść. Gdy Centrum Intelektualne pracuje jako całość, wszystkie części i wszystkie podziały tworzą właściwy porządek i funkcje, ale zdarza się to rzadko.
Całe centrum rzadko jest włączone. Z reguły tylko małe części i podziały pracują - to znaczy pracują pod niskim ciśnieniem i przy niewielkiej ilości światła, stąd nie mogą poradzić sobie z myślami i ideami, które potrzebują centrum jako całości. I znów, ludzie z reguły nie wiedzą, o czym myśleć. Teraz, ten system ze wszystkimi swoimi ideami i zasadami, jego ogromnym zapleczem i praktycznymi szczegółami - w rzeczywistości całą nauką - jest połączonym systemem organicznym, skonstruowanym w celu skłonienia człowieka do myślenia i nauczenia go, jak myśleć i dać mu coś, co pozwoli mu rozwinąć jego własne myślenie. (...)
Zastanówmy się nad negatywnym myśleniem. Negatywne myślenie ma miejsce, gdy człowiek myśli tylko lub głównie z negatywnej strony Centrum Intelektualnego. (...) Negatywne myślenie przybiera wiele form w różnych ludziach. Niektórzy ludzie mają dobrze rozwinięte systemy całkowicie niekontrolowanego negatywnego myślenia o różnych rzeczach - o sobie, o innych, o życiu, o świecie, o wszechświecie i tak dalej. Systemy te ukształtowały się niezależnie od pozytywnej strony Centrum Intelektualnego i dlatego są jednostronne, nie weryfikowane, niepodważane przez jakiekolwiek przeciwstawne myślenie i często są źródłem choroby.
Jedną z najłatwiejszych rzeczy jest brak zgody. Zwykle nie zgadzać się to używać negatywnej części centrum. Zwykłe nie zgadzanie się, znajdowanie błędów, wyrywanie dziur, dzielenie włosa na czworo, itd., to używanie strony negatywnej, niekontrolowanej: a myślicielem negatywnym jest, w skrócie, człowiek, którego należy unikać, ponieważ cokolwiek mu powiesz, będzie starał się to zniszczyć. Nie może w niczym pomóc, bo jest, że tak powiem, intelektualnie w odwrocie i może się tylko cofać. Wszystko to jest złym wykorzystaniem ośrodka. Z drugiej strony, osoba, która myśli, powiedzmy, że jeszcze raz o tym systemie, tylko od strony afirmacji, nigdy go nie pojmie. Nigdy nie stanie się dla niego rzeczywistością, ponieważ nie przejdzie ona przez żadne pokusy w odniesieniu do niego i nie będzie walczyła, rozpracowywała go dla siebie mozolnymi krokami.
W Pracy jest taka historia, że człowiek był kiedyś doskonały. Człowiek miał kontakt z "wyższymi centrami". Właściwie można powiedzieć, że rozmawiał z bogami. Ale był bardzo słaby, bo nigdy nie zaprzeczając i zawsze potwierdzając, nie wiedział, jak się spotkać z zaprzeczeniem. Więc łatwo upadł z wysokiej pozycji, bo nie miał siły, by myśleć i rozumieć samodzielnie. Teraz musi odnaleźć drogę powrotną do miejsca, w którym kiedyś był, z mocą negacji, aby sobie pomóc.
Co jest funkcją negatywnej części Intelektualnego Centrum? W przybliżeniu jego funkcją jest myślenie "na nie", negowanie. Zadaniem pozytywnej części Centrum Intelektualnego jest myślenie "na tak", potwierdzanie. W ten sposób całe centrum może być reprezentowane w ten sposób.
Bez negatywnej części w Centrum Intelektualnym nie sposób byłoby myśleć. Czym jest myślenie? Pierwszą definicją, jaką daje ten system, jest to, że myślenie jest porównywaniem. Myślenie to porównywanie jednej rzeczy z drugą, jednego twierdzenia z innym itd. Ale jeśli człowiek ma tylko afirmację czy słowo "Tak" jako narzędzie do myślenia, porównanie nie będzie możliwe. Porównanie wymaga jakości lub wyboru pomiędzy dwiema rzeczami, z których jedna mówi "tak", a druga "nie". Wszystkie pytania, które zadajemy, zaczynając od tego, dlaczego (w odróżnieniu od tych, które rozpoczynają się od "jak"), oznaczają, że szukamy powodu dla czegoś: i wszystkie rozumowania obejmują porównanie i wybór, czyli przyjęcie i odrzucenie. I nie można byłoby tego wybrać lub odrzucić, gdyby w Centrum Intelektualnym nie było podwójnej mocy, czyli mocy afirmacji i mocy negacji. Dwie części centrum powinny być w stanie pracować razem, podobnie jak pracują dwa ostrza nożyczek, z których jedno działa przeciwko drugiemu. Oznacza to, że człowiek powinien być w stanie zobaczyć, co potwierdza, jak również co neguje, o czymkolwiek myśli, i trzymać je razem, a pomiędzy dwiema przeciwległymi stronami znaleźć drogę dla swoich myśli, ponieważ wszelkie prawdziwe myślenie prowadzi w jakimś kierunku w umyśle (i powinno prowadzić do nowego miejsca w umyśle, a nie ciągle wzdłuż starych ścieżek do starych miejsc, w których się było przedtem, a do których się tak naprawdę docierało, nie myśląc, ale po prostu poprzez zwyczajne skojarzenia). Mówię o prawdziwym myśleniu, które wymaga wysiłku i jest czymś, co ludzie rzadko robią. Jak bez wątpienia słyszeliście, każdemu w tej Pracy zaleca się "ruszać mózgiem" raz dziennie, a to oznacza, że należy podjąć prawdziwy wysiłek, aby myśleć. To, co zwykle nazywamy myśleniem, stanowi jedynie automatyczny przepływ skojarzeń, przelot niejasnych idei, wspomnień i zwrotów , przerwany sporadycznym lekkim wysiłkiem, aby przypomnieć sobie coś takiego jak to, co mamy do kupienia lub dokąd musimy dziś iść. Gdy Centrum Intelektualne pracuje jako całość, wszystkie części i wszystkie podziały tworzą właściwy porządek i funkcje, ale zdarza się to rzadko.
Całe centrum rzadko jest włączone. Z reguły tylko małe części i podziały pracują - to znaczy pracują pod niskim ciśnieniem i przy niewielkiej ilości światła, stąd nie mogą poradzić sobie z myślami i ideami, które potrzebują centrum jako całości. I znów, ludzie z reguły nie wiedzą, o czym myśleć. Teraz, ten system ze wszystkimi swoimi ideami i zasadami, jego ogromnym zapleczem i praktycznymi szczegółami - w rzeczywistości całą nauką - jest połączonym systemem organicznym, skonstruowanym w celu skłonienia człowieka do myślenia i nauczenia go, jak myśleć i dać mu coś, co pozwoli mu rozwinąć jego własne myślenie. (...)
Zastanówmy się nad negatywnym myśleniem. Negatywne myślenie ma miejsce, gdy człowiek myśli tylko lub głównie z negatywnej strony Centrum Intelektualnego. (...) Negatywne myślenie przybiera wiele form w różnych ludziach. Niektórzy ludzie mają dobrze rozwinięte systemy całkowicie niekontrolowanego negatywnego myślenia o różnych rzeczach - o sobie, o innych, o życiu, o świecie, o wszechświecie i tak dalej. Systemy te ukształtowały się niezależnie od pozytywnej strony Centrum Intelektualnego i dlatego są jednostronne, nie weryfikowane, niepodważane przez jakiekolwiek przeciwstawne myślenie i często są źródłem choroby.
Jedną z najłatwiejszych rzeczy jest brak zgody. Zwykle nie zgadzać się to używać negatywnej części centrum. Zwykłe nie zgadzanie się, znajdowanie błędów, wyrywanie dziur, dzielenie włosa na czworo, itd., to używanie strony negatywnej, niekontrolowanej: a myślicielem negatywnym jest, w skrócie, człowiek, którego należy unikać, ponieważ cokolwiek mu powiesz, będzie starał się to zniszczyć. Nie może w niczym pomóc, bo jest, że tak powiem, intelektualnie w odwrocie i może się tylko cofać. Wszystko to jest złym wykorzystaniem ośrodka. Z drugiej strony, osoba, która myśli, powiedzmy, że jeszcze raz o tym systemie, tylko od strony afirmacji, nigdy go nie pojmie. Nigdy nie stanie się dla niego rzeczywistością, ponieważ nie przejdzie ona przez żadne pokusy w odniesieniu do niego i nie będzie walczyła, rozpracowywała go dla siebie mozolnymi krokami.
W Pracy jest taka historia, że człowiek był kiedyś doskonały. Człowiek miał kontakt z "wyższymi centrami". Właściwie można powiedzieć, że rozmawiał z bogami. Ale był bardzo słaby, bo nigdy nie zaprzeczając i zawsze potwierdzając, nie wiedział, jak się spotkać z zaprzeczeniem. Więc łatwo upadł z wysokiej pozycji, bo nie miał siły, by myśleć i rozumieć samodzielnie. Teraz musi odnaleźć drogę powrotną do miejsca, w którym kiedyś był, z mocą negacji, aby sobie pomóc.
niedziela, 15 kwietnia 2018
Nakładanie się centrów - ogólny diagram pod-centrów
Mechanicznie podzielone centra mają własną pracę do wykonania i mogą pracować poprawnie bez uwagi lub z bardzo małą uwagą. Spacer wymaga bardzo niewiele uwagi, a wszystkie złożone ruchy związane z ruchem pieszym są prawidłowo wykonywane poprzez mechaniczny podział centrum ruchowego. (...) Ale ponieważ mechaniczne części centrów mogą pracować z zerową lub bardzo niewielką, sporadyczną uwagą, często działają
niezależnie - np. człowiek idzie się ubierać, zastanawiając się nad problemem i ostatecznie, ku
swojemu zaskoczeniu, kładzie się spać. Każdy musiał dostrzec podobne przykłady.
Cała ludzka maszyna jest wykonana w taki sposób, że jedna część może w nagłym wypadku przez pewien czas wykonywać pracę innej części. Wyraża się to w tym systemie stwierdzeniem, że centra w pewnym stopniu nakładają się na siebie pod względem funkcjonowania. I chociaż dzieje się tak dlatego, że centra pokrywają się w ograniczonym stopniu, co sprawia, że maszyna ludzka może sprostać niektórym sytuacjom kryzysowym, a zatem jest bardziej zdolna do przystosowania się, to jednak w rzeczywistości z powodu tego nakładania się zdarzają się sytuacje niewłaściwego funkcjonowania centrów. Weźmy przykład: wiemy, że oddychanie wykonywane może być bez naszej uwagi. Centrum ruchowe, które kurczy i rozluźnia mięśnie używane do oddychania, jest tu kontrolowane przez centrum instynktowe, które w każdym momencie ocenia stan krwi i odpowiednio zwiększa i zmniejsza częstotliwość oddychania. Ale nie możemy tego bezpośrednio zaobserwować. Nie możemy obserwować centrum instynktowego i jego skomplikowanego zadania, jakim jest zajmowanie się wewnętrzną pracą narządów. Można jednak zaobserwować wyniki jego pracy - mianowicie, że po bieganiu oddychamy głębiej lub, jeśli jesteśmy rozgorączkowani, oddychamy szybciej i zdajemy sobie sprawę, że to dlatego, że centrum instynktowe potrzebuje więcej tlenu itp. Ale oddychanie odbywa się nie tylko przez centrum instynktowo-ruchowe. Nakłada się na to kontrola, ponieważ możemy świadomie oddychać - to znaczy dobrowolnie. Człowiek nie może dobrowolnie wstrzymać oddechu po pewnym czasie, ponieważ centrum instynktowe przejmuje za niego oddech, gdy tylko zaczyna tracić przytomność. Ale człowiek może przeszkadzać w oddychaniu i sprawiać, że oddycha wolniej lub głębiej, i tak dalej. Jest to niebezpieczne, ale zdarzają się chwile, kiedy jest to bardzo ważne i kiedy w rzeczywistości może uratować życie człowieka. Jeśli jednak ktoś próbuje kontrolować swój oddech nie rozumiejąc, co robi, i bez wiedzy, może zakłócać normalne funkcjonowanie centrum instynktowo-ruchowego, które potem staje się leniwe i częściowo przekazuje proces oddychania. Pamiętam, jak G. wielokrotnie mówił, że ludzie, którzy spodziewają się zdobyć większą moc dzięki kontroli oddechu, są głupcami, chyba że przeszli długie szkolenie wstępne pod okiem nauczyciela i zostali przez niego wybrani. Byli głupcami, ponieważ przeszkadzali w pełnieniu funkcji, która będąc błędnie zastępowana przez wystarczająco długi czas, mogła potem nigdy nie działać normalnie. (...)
Teraz konieczne jest podanie podziału centrów tak, aby ludzie mieli jakiś ogólny schemat do wykorzystania, aby znaleźć drogę, do której będą mogli odnieść niektóre swoje obserwacje i znaleźć miejsce, do którego należą - ponieważ to pomaga lepiej widzieć siebie.
Teraz będę musiał najpierw podzielić pewne centra na części pozytywne i negatywne, a następnie wypełnić diagramy tu i tam, obecnie tylko niektóre pod-centra, podając przybliżone definicje ich funkcji. Zacznijmy od Centrum Intelektualnego.
Nota: Jedynie Część Ruchowa Centrum Intelektualnego jest szczegółowo przedstawiona na tym schemacie. Zwróć uwagę na różnicę pomiędzy Częścią Emocjonalną Części Ruchowej Centrum Intelektualnego a Częścią Emocjonalną Centrum Intelektualnego jako całości.
(...) Wszystko to, co dotychczas otrzymaliśmy, wymaga dokładnej analizy. Najpierw należy zarejestrować to, co się mówi o centrach i ich częściach, a następnie pomyśleć o tym, co to wszystko oznacza, i uzyskać osobistą ideę na ten temat - w ten sposób umieszcza się ją w wyższych częściach centrów - a następnie znaleźć przykłady i spróbować je umieścić. Nie należy zadawać pytań o nieopisane części centrów. Zawsze jest to oznaką negatywnego myślenia i automatycznego pytania, podobnie tak jak pytamy o Azję, gdy wykłada się o Ameryce, lub gdy pytamy o wyjątek, gdy wyjaśnia się regułę.
Cała ludzka maszyna jest wykonana w taki sposób, że jedna część może w nagłym wypadku przez pewien czas wykonywać pracę innej części. Wyraża się to w tym systemie stwierdzeniem, że centra w pewnym stopniu nakładają się na siebie pod względem funkcjonowania. I chociaż dzieje się tak dlatego, że centra pokrywają się w ograniczonym stopniu, co sprawia, że maszyna ludzka może sprostać niektórym sytuacjom kryzysowym, a zatem jest bardziej zdolna do przystosowania się, to jednak w rzeczywistości z powodu tego nakładania się zdarzają się sytuacje niewłaściwego funkcjonowania centrów. Weźmy przykład: wiemy, że oddychanie wykonywane może być bez naszej uwagi. Centrum ruchowe, które kurczy i rozluźnia mięśnie używane do oddychania, jest tu kontrolowane przez centrum instynktowe, które w każdym momencie ocenia stan krwi i odpowiednio zwiększa i zmniejsza częstotliwość oddychania. Ale nie możemy tego bezpośrednio zaobserwować. Nie możemy obserwować centrum instynktowego i jego skomplikowanego zadania, jakim jest zajmowanie się wewnętrzną pracą narządów. Można jednak zaobserwować wyniki jego pracy - mianowicie, że po bieganiu oddychamy głębiej lub, jeśli jesteśmy rozgorączkowani, oddychamy szybciej i zdajemy sobie sprawę, że to dlatego, że centrum instynktowe potrzebuje więcej tlenu itp. Ale oddychanie odbywa się nie tylko przez centrum instynktowo-ruchowe. Nakłada się na to kontrola, ponieważ możemy świadomie oddychać - to znaczy dobrowolnie. Człowiek nie może dobrowolnie wstrzymać oddechu po pewnym czasie, ponieważ centrum instynktowe przejmuje za niego oddech, gdy tylko zaczyna tracić przytomność. Ale człowiek może przeszkadzać w oddychaniu i sprawiać, że oddycha wolniej lub głębiej, i tak dalej. Jest to niebezpieczne, ale zdarzają się chwile, kiedy jest to bardzo ważne i kiedy w rzeczywistości może uratować życie człowieka. Jeśli jednak ktoś próbuje kontrolować swój oddech nie rozumiejąc, co robi, i bez wiedzy, może zakłócać normalne funkcjonowanie centrum instynktowo-ruchowego, które potem staje się leniwe i częściowo przekazuje proces oddychania. Pamiętam, jak G. wielokrotnie mówił, że ludzie, którzy spodziewają się zdobyć większą moc dzięki kontroli oddechu, są głupcami, chyba że przeszli długie szkolenie wstępne pod okiem nauczyciela i zostali przez niego wybrani. Byli głupcami, ponieważ przeszkadzali w pełnieniu funkcji, która będąc błędnie zastępowana przez wystarczająco długi czas, mogła potem nigdy nie działać normalnie. (...)
Teraz konieczne jest podanie podziału centrów tak, aby ludzie mieli jakiś ogólny schemat do wykorzystania, aby znaleźć drogę, do której będą mogli odnieść niektóre swoje obserwacje i znaleźć miejsce, do którego należą - ponieważ to pomaga lepiej widzieć siebie.
Teraz będę musiał najpierw podzielić pewne centra na części pozytywne i negatywne, a następnie wypełnić diagramy tu i tam, obecnie tylko niektóre pod-centra, podając przybliżone definicje ich funkcji. Zacznijmy od Centrum Intelektualnego.
Nota: Jedynie Część Ruchowa Centrum Intelektualnego jest szczegółowo przedstawiona na tym schemacie. Zwróć uwagę na różnicę pomiędzy Częścią Emocjonalną Części Ruchowej Centrum Intelektualnego a Częścią Emocjonalną Centrum Intelektualnego jako całości.
(...) Wszystko to, co dotychczas otrzymaliśmy, wymaga dokładnej analizy. Najpierw należy zarejestrować to, co się mówi o centrach i ich częściach, a następnie pomyśleć o tym, co to wszystko oznacza, i uzyskać osobistą ideę na ten temat - w ten sposób umieszcza się ją w wyższych częściach centrów - a następnie znaleźć przykłady i spróbować je umieścić. Nie należy zadawać pytań o nieopisane części centrów. Zawsze jest to oznaką negatywnego myślenia i automatycznego pytania, podobnie tak jak pytamy o Azję, gdy wykłada się o Ameryce, lub gdy pytamy o wyjątek, gdy wyjaśnia się regułę.
Subskrybuj:
Posty (Atom)